A thousand words clogging up the lines
From pathetic souls to spiraling sanity
Unsaid affection and trampled flowers
Locked into inconsequential free-fall
Crashing against staggered pathways
A fall into a tumble, into harm’s way
Faintly aware of grasping hands
Pummelling with a dozen doubts
Found in gallows of tightly-wound silk
Marionette of someone else’s dream
Directed towards the faltering light
And the blackest void is blacker still
Hatları meşgul eden binbir kelime
Acıklı ruhlardan savrulmuş akıllara
Söylenmemiş sözlerin ezdiği çiçeklere
Önemsizce düşüp kalmaya itilenlere
Düzensiz patikalarda taşlara takılınca
Zarara mahkum eden bir batış
Uzaklardan yardıma yetişen eller
Anca kuşkunun tohumlarını eker
İdama sımsıkı ipeklere sarılıp getirilmiş
Başkasının rüyasının kuklası olarak
Sönmeye başlayan ışıklara doğrultulur
Ve kapkaranlık hiçlik biraz daha kararır